Παρ'όλα αυτά καταφέρνουν με εξαιρετική ευκολία να τρέφονται και θεωρούνται μάλιστα οι πιο αποτελεσματικοί κυνηγοί στη φύση. Δεν γνωρίζαμε όμως το μυστικό της επιτυχίας τους στο κυνήγι της λείας.
Όπως φαίνεται, η επιτυχία τους οφείλεται στην ανατομία του κεφαλιού και του χαρακτηριστικού ρύγχους τους που τους επιτρέπει να αρπάζουν ταχύτατα και αθόρυβα τα θηράματά τους.
Αόρατο χτύπημα
Ειδικοί του πανεπιστημίου του Τέξας μελέτησαν τους ιππόκαμπους και διαπίστωσαν ότι το μυστικό τους «όπλο» είναι το ρύγχος τους. Πιο συγκεκριμένα το ρύγχος του ιππόκαμπου είναι ανατομικά σχεδιασμένο ώστε να κινείται με τρομερή ταχύτητα μέσα στο νερό χωρίς όμως η κίνηση αυτή να δημιουργεί τον παραμικρό κυματισμό.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα θηράματα να μην αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο αλλά, ακόμη και αν κάποια τον αντιληφθούν, να είναι πια πολύ αργά για αυτά αφού ο συνδυασμός «αορατότητας» και ταχύτητας είναι πρακτικά ανίκητος.
«Ο ιππόκαμπος είναι ένα από τα πιο αργά θαλάσσια όντα που γνωρίζουμε αλλά μπορεί να πιάσει θηράματα που κινούνται με τρομερή ταχύτητα. Οι ιππόκαμποι μπορούν να πιάσουν ακόμη και τους πιο ταλαντούχους και επιδέξιους στην απόδραση 'εχθρούς'» αναφέρει ο Μπραντ Γκέμελ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Ενδεικτικό της ικανότητας του ιππόκαμπου είναι ότι μπορεί να πιάνει και να τρώει κωπήποδα. Πρόκειται για μικροσκοπικά οστρακόδερμα που θεωρούνται τα ταχύτερα πλάσματα στη φύση.
Όταν ένα κωπήποδο αισθανθεί κυματισμό κοντά του τινάζεται μακριά καλύπτοντας κάθε δευτερόλεπτο απόσταση 500 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του μήκους του σώματός του. Αν ένας άνθρωπος με ύψος περίπου δύο μέτρα είχε παρόμοια ικανότητα στο νερό θα κολυμπούσε με ταχύτητα 3,2 χιλιάδων χλμ/ώρα!
Η ολογραφική ανακάλυψη
«Οι ιππόκαμποι, όταν στο περιβάλλον τους επικρατεί ηρεμία, πιάνουν το θήραμα που έχουν στοχεύσει στο 90% των φορών. Πρόκειται για εξαιρετικό ποσοστό και θέλαμε να μάθουμε πώς τα καταφέρνουν» εξηγεί ο Γκέμελ. Όπως διαπιστώθηκε, η επίθεση του ιππόκαμπου διαρκεί περίπου ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν υπερσύγχρονο εξοπλισμό (μικροσκόπιο με ενσωματωμένο λέιζερ και ψηφιακή κάμερα υψηλής ταχύτητας) με τον οποίο κατέγραφαν την κίνηση του νερού γύρω από τους ιππόκαμπους. Στη συνέχεια δημιουργούσαν τρισδιάστατα ολογράμματα.
Διαπίστωσαν ότι το ρύγχος του ιππόκαμπου είναι διαμορφωμένο με τρόπο ώστε μειώνεται στο ελάχιστο η διατάραξη του νερού μπροστά από το στόμα του πριν εξαπολύσει την επίθεση.
Παράλληλα, η υπόλοιπη ανατομία του τού επιτρέπει μετά τον εντοπισμό του θηράματος να τοποθετεί το κεφάλι του στην πλέον κατάλληλη στάση και θέση (στη σωστή γωνία κ.α) για την επικείμενη επίθεση.
Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου