Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Μύθοι και αλήθειες για την πέψη

φαγητο
Όλοι μας έχουμε κάποια γιατροσόφια που χρησιμοποιούμε για να θεραπεύσουμε ή να αποφύγουμε κάποιο πρόβλημα υγείας. Αν, όμως, μαθαίνετε στο παιδί σας να μην τρώει πικάντικα φαγητά γιατί θα πάθει έλκος ή συνιστάτε σε όποιον έχει καούρες να κοιμάται καθιστός, θα πρέπει να το ξανασκεφθείτε.

Ο κ. Δημήτρης Ταμπακόπουλος, διευθυντής γαστρεντερολόγος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, εξηγεί τι πραγματικά ισχύει για μερικές από τις παλαιότερες και βαθύτερα ριζωμένες αντιλήψεις μας για την πέψη.
Ο οργανισμός χρειάζεται επτά χρόνια για να πέψει μία τσίχλα. Μπορεί να μοιάζει λογικό ότι οι τσίχλες μένουν για πολύ καιρό αδιάλυτες στο στομάχι, αφού σε αντίθεση με τα άλλα τρόφιμα δεν διαλύονται όταν τις μασάμε, αλλά ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει καμία επιστημονική βάση.
Η τσίχλα δεν «κολλάει» στο πεπτικό, αλλά αποβάλλεται από αυτό μέσω των κοπράνων συνήθως σε διάστημα λίγων ημερών από τη στιγμή που θα την καταπιεί κάποιος.
Αν, τώρα, κάποιος καταπιεί μια τεράστια τσίχλα ή πολλές μικρές σε λίγη ώρα, υπάρχει περίπτωση να συμβεί απόφραξη στην πεπτική οδό, αλλά αυτό είναι πάρα πολύ σπάνιο. Η απόφραξη, πάντως, είναι πιο πιθανή αν μαζί με τις τσίχλες τρώει κάποιος και ξένα αντικείμενα, όπως νομίσματα, ή άπεπτες φυτικές ίνες, όπως οι ηλιόσποροι – κάτι, βεβαίως, που μόνο ένα μικρό παιδί μπορεί να κάνει, γι’ αυτό και αντενδείκνυνται στις μικρές ηλικίες οι τσίχλες.
Η κήλη προκαλείται από τα βαριά αντικείμενα. Η κήλη προκαλείται όταν, από την άσκηση πιέσεως σε ένα άνοιγμα ή αδύναμο σημείο στους μυς του τοιχώματος της κοιλιάς, προβάλλει τμήμα ενός οργάνου ή ιστός.
Ιδιαίτερα ευάλωτα σημεία για την εμφάνιση κήλης είναι η βουβωνική χώρα (βουβωνοκήλη), ο ομφαλός (ομφαλοκήλη), ο μηριαίος δακτύλιος (μηροκήλη) και στο διάφραγμα το σημείο εισόδου του οισοφάγου στον στόμαχο (διαφραγματοκήλη).
Αν και η άρση βαρέων αντικειμένων παίζει ρόλο στην βουβωνοκήλη, δεν αποτελεί τον μοναδικό συμβάλλοντα παράγοντα, ενώ δεν παίζει ρόλο στην διαφραγματοκήλη (σε αυτήν, καθοριστική είναι η συμβολή της παχυσαρκίας).
Τα πικάντικα φαγητά προκαλούν έλκος. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, το πεπτικό έλκος προκαλείται είτε από ένα μικρόβιο που λέγεται ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είτε από τη χρήση ορισμένων φαρμάκων.
Τα πικάντικα φαγητά μπορεί να επιδεινώσουν το έλκος σε μερικούς ανθρώπους, αλλά δεν το προκαλούν.
Όποιος έχει διάρροια πρέπει να αποφεύγει τις φυτικές ίνες. Αυτό μοιάζει πολύ λογικό, αφού οι φυτικές ίνες καταπολεμούν την δυσκοιλιότητα. Όμως δεν είναι. Η κατανάλωση φυτικών ινών μπορεί να ρυθμίσει τη διάβαση των εντέρων, ώστε να μην υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Οι φυτικές ίνες δρουν είτε δεσμεύοντας υγρά από τα έντερα για να καταπολεμήσουν τη διάρροια, είτε έλκοντας νερό από το παχύ έντερο για να καταπολεμήσουν την δυσκοιλιότητα.
Όποιος έχει καούρες πρέπει να κοιμάται καθιστός. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση γι’ αυτό. Ο ασθενής μπορεί να νιώσει κάποια ανακούφιση, εάν είναι το κεφάλι και το στήθος του ανυψωμένο κατά 10 έως 15 εκατοστά, αλλά δεν χρειάζεται να είναι πιο όρθιος από αυτό.
Όποιος έχει δυσανεξία στη λακτόζη, δεν αντέχει τα γαλακτοκομικά. Η δυσανεξία στο σάκχαρο του γάλακτος, την λακτόζη, δεν εκδηλώνεται σε όλους τους ασθενείς με τον ίδιο τρόπο. Άλλοι έχουν συμπτώματα όταν πίνουν ένα ποτήρι γάλα, άλλοι μόνο αν υπερβούν τα δύο. Μερικοί αντέχουν το γιαούρτι ή το παγωτό, αλλά ποτέ το σκέτο γάλα.
Τα καλά ωριμασμένα τυριά, όπως το τσένταρ και το έμενταλ, είναι συχνά η καλύτερα ανεκτή επιλογή για τους ασθενείς. Συνεπώς, γενικοί κανόνες δεν υπάρχουν και οι πάσχοντες πρέπει να κάνουν δοκιμές για να δουν τι τους πειράζει και τι όχι.
Η δυσκοιλιότητα είναι συνέπεια της ηλικίας. Αν και είναι γεγονός πως οι πιθανότητες να εκδηλώσει κάποιος δυσκοιλιότητα αυξάνονται με την ηλικία, αυτό δεν σημαίνει ότι ευθύνεται η γήρανση του σώματος.
Οι ηλικιωμένοι συχνά πάσχουν από προβλήματα υγείας, για τα οποία υποβάλλονται σε φαρμακευτική αγωγή – και αρκετά φάρμακα διαταράσσουν τη λειτουργία του εντέρου. Οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες να διάγουν καθιστική ζωή, να μην τρώνε καλά και να μην πίνουν αρκετά υγρά – και όλ’ αυτά είναι παράγοντες που ευνοούν την δυσκοιλιότητα.
Αν συνεπώς ένας μεγάλος άνθρωπος έχει δυσκοιλιότητα, δεν πρέπει να την αποδεχτεί ως κάτι αναπόφευκτο λόγω ηλικίας, αλλά να συμβουλευθεί τον γιατρό του για να βρεθεί η αιτία και να του πει τι μπορεί να κάνει.
Η κίρρωση του ήπατος είναι απόρροια του αλκοολισμού. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως όποιος παρουσιάζει κίρρωση του ήπατος – μία κατάσταση κατά την οποία υφίστανται βλάβες τα υγιή κύτταρα του ήπατος και αντικαθίστανται από ουλώδη ιστό – είναι αλκοολικός.
Μολονότι, όμως, ο αλκοολισμός είναι η συχνότερη αιτία κιρρώσεως του ήπατος στην Ευρώπη, υπάρχουν και άλλες αιτίες. Παρότι, δε, ο αλκοολισμός προκαλεί σχεδόν πάντοτε κάποιες ηπατικές βλάβες, δεν οδηγεί πάντοτε σε κίρρωση.
Άλλες συχνές αιτίες κιρρώσεως του ήπατος είναι η χρόνια ηπατίτιδα Β, η χρόνια ηπατίτιδα C και η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (ή στεάτωση), δηλαδή η συσσώρευση λίπους στο ήπαρ που συνήθως σχετίζεται με την παχυσαρκία.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου