Το σχέδιο της NASA για επανδρωμένη αποστολή στον Άρη

Πρώτα συλλαμβάνουμε και μελετάμε έναν αστεροειδή. Μετά, μαθαίνουμε να καλλιεργούμε ζαρζαβατικά και να τυπώνουμε εξαρτήματα στο Διάστημα. Τελικά, και αν φτάνουν τα χρήματα, πάμε και στον Άρη.
Ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν παρουσίασε το σχέδιο της υπηρεσίας του για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη, η οποία προγραμματίζεται για τη δεκαετία του 2030.
Ο πύραυλος
«Αν θέλουμε να επιβιώσει το είδος μας επ΄αόριστον θα πρέπει να εξαπλωθούμε σε πολλούς πλανήτες. Πρέπει να πάμε στον Άρη, και ο Άρης θα είναι το εφαλτήριο για άλλα πλανητικά συστήματα» είπε στο συνέδριο Human 2 Mars (Άνθρωποι στον Άρη) που πραγματοποιείται στην Ουάσινγκτον.

Για τις αποστολές πέρα από την τροχιά της Γης η NASA αναπτύσσει την κάψουλα Orion. Credit:( NASA)
Το πρώτο βήμα θα είναι η ολοκλήρωση του πυραύλου SLS (Space Launch System), του ισχυρότερου που έχει αναπτυχθεί ποτέ, ο οποίος θα επιτρέψει αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Το πλήρωμα θα επιβαίνει στην κάψουλα Orion, η οποία «ετοιμάζεται για δοκιμή της θερμικής ασπίδας το φετινό Δεκέμβριο», όπως είπε ο Μπόλντεν.
Από το 2018, οπότε προβλέπεται να είναι έτοιμο το σύστημα εκτόξευσης SLS, θα πραγματοποιηθεί μια σειρά πιλοτικών επανδρωμένων αποστολών στις οποίες θα δοκιμαστούν οι τεχνολογίες που απαιτούνται για ένα ταξίδι στον Άρη.
Η σημαντικότερη από αυτές προγραμματίζεται για τη δεκαετία του 2020, όταν οι αστροναύτες του Orion θα επιχειρήσουν να συλλάβουν έναν μικρό αστεροειδή, χρησιμοποιώντας ένα είδος λάσου, και να τον  θέσουν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη προκειμένου να τον μελετήσουν και να φέρουν δείγματα στη Γη.
H τελειοποίηση
Ο Μπόλντεν, πρώην πιλότος δοκιμών που έχει πετάξει τρεις φορές με το (παροπλισμένο πλέον) διαστημικό λεωφορείο, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής για την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, τόνισε ότι η έξοδος του ανθρώπου στο λεγόμενο βαθύ διάστημα θα απαιτήσει την τελειοποίηση μιας σειράς τεχνολογιών. Για παράδειγμα, η NASA πρέπει να τελειοποιήσει την καλλιέργεια λαχανικών και να αναπτύξει 3D εκτυπωτές για την παραγωγή ανταλλακτικών και εξαρτημάτων επιτόπου.
Επιπλέον, οι μακροχρόνιες αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά απαιτούν τη χρήση του Ηλιακού-Ηλεκτρικού Συστήματος Προώθησης -ενός κινητήρα που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια και ωθεί το σκάφος εκτοξεύοντας έναν πίδακα ιονισμένου αερίου. Τέτοιοι κινητήρες έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα μόνο σε μικρές, ρομποτικές αποστολές.
Οι πόροι
Πέρα όμως από τις τεχνικές δυσκολίες, υπάρχει και το θέμα της χρηματοδότησης, για την οποία ο Μπόλντεν άφησε να εννοηθεί ότι είναι ανεπαρκής. «Με κάποια αύξηση στον προϋπολογισμό της NASA, θα μπορέσουμε να πάμε στον Άρη τη δεκαετία του 2030» είπε.
Η αύξηση των κονδυλίων απαιτεί όμως έγκριση του Κογκρέσου, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη. Όπως επισημαίνει η Washington Post. To Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου σημείωνε πέρυσι ότι η βελτίωση της διαστημικής τεχνολογίας περιορίζει την ανάγκη για επανδρωμένες αποστολές, και η κατάργηση του προγράμματος Ανθρώπινης Διαστημικής Εξερεύνησης της NASA θα εξοικονομούσε 73 δισ. δολάρια σε βάθος δεκαετίας.
Ακόμα όμως κι αν δεν πραγματοποιηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 2030, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη κάποτε θα ξεκινήσει, δεδομένου ότι είναι ο απώτερος στόχος της διαστημικής στρατηγικής που παρουσίασε το 2010 η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα. Το σχέδιο αυτό αντικατέστησε τα σχέδια του προκατόχου του Ομπάμα Τζορτζ Μπους, ο οποίος είχε θέσει ως στόχο την επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη την επόμενη δεκαετία.

tovima