Ο καρδιακός μυς νεκρώνεται και καταστρέφεται σε ορισμένες περιοχές, ως αποτέλεσμα της προσβολής του από ιούς, μικρόβια ή τοξικές ουσίες.
Τις περισσότερες φορές ο άρρωστος δεν αντιλαμβάνεται το παραμικρό. Η προσβολή έχει περιορισμένη έκταση και δεν αφήνει κανένα κατάλοιπο.
Σε άλλες όμως περιπτώσεις, ευτυχώς λίγες, ο άρρωστος εμφανίζει συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας με αιφνίδια δύσπνοια ή με δύσπνοια που εκδηλώνεται σιγά σιγά. Στην αρχή, στη μέτρια σωματική προσπάθεια και αργότερα σε ηρεμία. Εμφανίζει δηλαδή, όπως λέγεται επιστημονικά, συμπτώματα οξείας ή χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας.
Αλλοτε πάλι η μυοκαρδίτιδα εκδηλώνεται με καρδιακές αρρυθμίες, που πολλές φορές απειλούν την ίδια τη ζωή του ασθενούς. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, οι αρρυθμίες εκδηλώνονται με συγκοπή ή ακόμη και με αιφνίδιο θάνατο, ιδίως σε αθλητές ή αθλούμενους νέους.
Δεν είναι σπάνιο έπειτα από μια γρίπη, η μυοκαρδίτιδα να εκδηλώνεται με αρρυθμίες. Ετσι, η ελαφρά ταχυκαρδία που επιμένει σταθερά ύστερα από μια οποιαδήποτε ίωση συνήθως δεν είναι αθώα. Γι’ αυτό οι αθλητές έπειτα από κάθε ίωση θα πρέπει να εξετάζονται από τον αθλητίατρό τους για να διαπιστωθεί εάν η ταχυκαρδία που τυχόν παρουσιάζουν υποκρύπτει μυοκαρδίτιδα.
Εάν η προσβολή του μυοκαρδίου αφορά περιοχές κοντά στο περικάρδιο όπου υπάρχει το νευρικό πλέγμα, τότε η μυοκαρδίτιδα εκδηλώνεται με πόνο στο στήθος που μοιάζει με τον πόνο του εμφράγματος ή της οξείας περικαρδίτιδας.
Η διάγνωση της μυοκαρδίτιδας δεν είναι πάντα εύκολη. Χρειάζεται να γίνει είτε βιοψία του μυοκαρδίου, οπότε απεικονίζεται η νέκρωσή του, είτε μαγνητική τομογραφία με γαδολίνιο, το οποίο προσλαμβάνεται από τις κατεστραμμένες (νεκρωμένες) περιοχές του μυοκαρδίου.
Πολλές φορές η νέκρωση του μυοκαρδίου γίνεται αντιληπτή από την αύξηση των ενζύμων της καρδιάς που απελευθερώνονται από την καταστροφή του. Ετσι, παρατηρείται αύξηση της τροπονίνης, των τρανσαμινασών και της κρεατινοφωσφορικής κινάσης. Στις περιπτώσεις όμως αυτές θα πρέπει να αποκλεισθεί ως διάγνωση το έμφραγμα του μυοκαρδίου, γιατί και στο έμφραγμα υπάρχει νέκρωση μυοκαρδίου και αύξηση των ενζύμων.
Η μυοκαρδίτιδα δεν έχει μεταδοτικότητα γιατί η προσβολή του μυοκαρδίου εξαρτάται από το εάν ο ιός ή το μικρόβιο βρει πύλη ανοικτή για να εισέλθει. Χρειάζεται δηλαδή κατάλληλο γενετικό υπόστρωμα (γονιδιακό έλλειμμα) που θα επιτρέψει στον λοιμογόνο παράγοντα όχι μόνο να προσβάλει το μυοκαρδιακό κύτταρο αλλά και να δημιουργηθεί η απαραίτητη αντίδραση από το ανοσοβιολογικό σύστημα του οργανισμού που θα οδηγήσει στην καταστροφή των κυττάρων του μυοκαρδίου. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ποτέ επιδημία μυοκαρδίτιδας ύστερα από μια επιδημία γρίπης.
Συμπερασματικά, η μυοκαρδίτιδα είναι μια πάθηση μάλλον καλοήθης στο 90% των περιπτώσεων που αντιστοιχούν κυρίως στις ασυμπτωματικές μυοκαρδίτιδες.
Ομως το 10% των περιπτώσεων αφορά μια σοβαρότατη καρδιακή πάθηση που χρειάζεται ειδική φροντίδα σε ειδικά καρδιολογικά κέντρα.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου