Τι είναι τα «Ε» και πως επιδρούν στην υγεία μας;

Στις μέρες μας έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή παροχή πληροφορίας σε σχέση με τη διατροφή. 


Εξακολουθούμε, ωστόσο, να έχουμε απορίες, αλλά και παρανοήσεις, σχετικά με βασικά θέματα που αφορούν στο καθημερινό μας τραπέζι. 


Τα «Ε» είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: όταν τα βλέπουμε στις ετικέτες των τροφίμων, οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τί ακριβώς είναι, τι σημαίνει ο αριθμός που έχουν δίπλα και αν είναι ή δεν είναι επιβαρυντικά για την υγεία μας.

Τελικά, τι είναι τα «Ε»;


«Ε» σημαίνει Ευρώπη

Τα «Ε» είναι πρόσθετα τροφίμων, δηλαδή συστατικά που προστίθενται για συγκεκριμένους τεχνολογικούς σκοπούς. Η διατήρηση της γεύσης, της ομοιόμορφης υφής, της ασφάλειας, ή το να δώσουν γλυκιά γεύση με μειωμένες ή χωρίς θερμίδες είναι κάποιοι από τους σκοπούς αυτούς. Το γράμμα «Ε» προέρχεται από τον όρο «Ευρωπαϊκή Κωδικοποίηση». Όσο για τον αριθμό που τα συνοδεύει, και είναι διαφορετικός για το καθένα, δεν είναι τίποτε άλλο από τον κωδικό που τους δίνει η αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε να γίνεται πιο εύκολα η ταξινόμηση, και πιο πρακτική η αναγραφή τους στις ετικέτες των τροφίμων. Η ταξινόμησή των προσθέτων έχει ως προαπαιτούμενο την αξιολόγηση και έγκριση για την ασφάλεια τους, και μετά έπεται η χρήση τους στα τρόφιμα και ποτά.



Πρόσθετα φυσικής προέλευσης ή συνθετικά; 

Πολλοί δεν το γνωρίζουν, όμως τα πρόσθετα μπορούν να είναι είτε φυσικής προέλευσης είτε συνθετικά. Ορισμένα πρόσθετα τροφίμων προέρχονται από φυσικές πηγές, όπως π.χ. το λυκοπένιο από τη ντομάτα ή οι γλυκοζίτες στεβιόλης από το φυτό στέβια. Κάποια άλλα συντίθενται στο εργαστήριο, και κάποια, παρόλο που τα βρίσκουμε και σε φυσικά τρόφιμα, για τεχνολογικούς και πρακτικούς λόγους τα συνθέτουμε στο εργαστήριο (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ε300 ή ασκορβικό οξύ, που, στην πράξη, είναι η βιταμίνη C).

Σε κάθε περίπτωση, είναι αυτονόητο πως «φυσικής προέλευσης» δεν σημαίνει απαραιτήτως «καλύτερο» ή «ασφαλέστερο» από ένα συστατικό που έχει «συντεθεί» στο εργαστήριο. Εξάλλου, στη φύση υπάρχουν και συστατικά που είναι επικίνδυνα (βλέπε δηλητηριώδη μανιτάρια). Έτσι, για παράδειγμα, τόσο το γλυκαντικό από το φυτό στέβια, όσο και η ασπαρτάμη, η ακεσουλφάμη-Κ ή η σουκραλόζη που συντίθεται εργαστηριακά έχουν περάσει τους ίδιους εκτενείς ελέγχους πριν λάβουν την τελική έγκριση και όλα έχουν κριθεί ως ασφαλή για κατανάλωση. Συνεπώς, όλα τα πρόσθετα τροφίμων, ανεξαρτήτως προέλευσης, υποβάλλονται στην ίδια αυστηρή διαδικασία αξιολόγησης της ασφάλειάς τους από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA).

Ασφαλή εξ ορισμού

Όσο για το ζήτημα της ασφάλειας, η κοινή λογική δίνει την απάντηση: ο ίδιος ο χαρακτηρισμός των συγκεκριμένων συστατικών ως «Ε» σημαίνει πως όλα, ανεξαρτήτως προέλευσης, ή κατηγορίας χρήσης, έχουν αξιολογηθεί από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων και έχουν εγκριθεί από την αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συνεπώς, δεν είναι λογικό να εγείρεται ζήτημα ασφάλειας των «Ε», τα οποία, εξ ορισμού, θεωρούνται και είναι ασφαλή προς κατανάλωση, ειδάλλως δεν θα είχαν πάρει ποτέ έγκριση για χρήση.

 Ξένη δημοσίευση
tragiko.gr