Οι Έλληνες ανέκαθεν προτιμούσαν τον θάνατο από την υποδούλωση. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν να έχουν σκυμμένο το κεφάλι μπρος σε κάποιον που επιβουλευόταν την πατρίδα, το σπίτι και την οικογένειά τους.
Έτσι και οι Σουλιώτισσες, προκειμένου να μην καταλήξουν αυτές στα χαρέμια του Αλή Πασά και τα παιδιά τους να γίνουν γενίτσαροι, αποφάσισαν να αντικρύσουν τον Χάρο κατάματα πηγαίνοντας σε αυτόν χορεύοντας.
Η απώλεια της ελευθερίας ήταν ανέκαθεν μία από τις μεγαλύτερες ντροπές για εμάς…
Σήμερα, το τραγικό αυτό συμβάν χαρακτηρίζεται «μύθος» από τους σύγχρονους προοδευτιστές.
Απάντηση δίνουν ο Πρώσος περιηγητής και διπλωμάτης Μπαρτόλντυ
««Καμιά εκατοστή απ” αυτούς τους δυστυχισμένους είχαν αποτραβηχτεί βόρεια της Πρέβεζας στο Μοναστήρι του Ζαλόγγου. Τους επιτέθηκαν εκεί θεωρώντας ότι τάχα αυτή η τοποθεσία, πράγματι ισχυρή, θα μπορούσε να τους προσφέρει ένα νέο τόπο μόνιμης διαμονής, όπου και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε φρικτή. Τριάντα εννέα γυναίκες γκρεμίστηκαν από τα βράχια με τα παιδιά τους που μερικά ακόμη βύζαιναν»»και ο Άγγλος στρατιωτικός, περιηγητής και αρχαιολόγος Γουλιέλμου Ληκ
««Περίπου 100 οικογένειες είχαν αποτραβηχτεί στο μέρος αυτό από το Σούλι και την Κιάφα, με συνθήκες και ζούσαν στο λόφο ανενόχλητες ώσπου έπεσε το Κούγκι. Τότε επειδή τάχα η περιοχή αυτή ήταν περισσότερη οχυρή ξαφνικά τους επιτέθηκαν με διαταγή του Βεζίρη. Όταν η κατάσταση έγινε απελπιστική ο Κίτσος Μπότσαρης και ένα τμήμα του διέφυγαν. Από τους υπολοίπους, 150 σκλαβώθηκαν και 25 κεφάλια στάλθηκαν στον Αλβανό Μπουλούκμπαση στην Καμαρίνα που διεύθυνε τις επιχειρήσεις, 6 άνδρες και 22 γυναίκες ρίχτηκαν από τα βράχια από το ψηλότερο σημείο του γκρεμνού, προτιμώντας έτσι παρά να πέσουν ζωντανοί στα χέρια των εχθρών τους. Πολλές γυναίκες που είχαν παιδιά τις είδαν να τα ρίχνουν με δύναμη προτού εκείνες κάνουν το μοιραίο πήδημα»».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου